"clubjes in de club" v/d tennisclub

Maar goed ook want onder leiding van Gudrun (Konrads vrouw) moesten de houthakkers 2x daags van koffie en brood worden voorzíen zodat ze door konden werken was het argument, nou an me hoelaa ik geloof dat anderhalve boom is gekapt de rest van de tijd zat men in de kroeg, terwijl Willem en ik de avond maaltijd moesten bereiden.

Op een van de heuvels midden in de bossen stond de Jachthut  van de familie Höffer met een groot terras er voor, waar gegeten, gedronken en een paar uur per nacht geslapen werd. .......prachtig!!
Stroom en water was er en dat was het dan ook. We kookten op een houtkachel en dat was nog niet zo erg, als de rest van de Heren maar klok hadden kunnen kijken..........

Hutspot met Hachee stond op het menue voor die prachtige dag.
Buíten op het terras jasten we de píepers, dronken ons drankje en deden af en toe een dansje op muziek van Heino, de enige grammofoonplaat die in 't pandje aanwezig was.

lk had een behoorlijk grote braadslee mee genomen waar de hachee in gemaakt werd.
Half zes zouden de heren zich melden voor het eten.. .....vergeet het maar en als je het vuur nu even wat lager kon zetten was dat geen probleem en hadden Willem en ik even de tijd gehad een drankje te nemen.......
Stenen om de pannen hoger te zetten, water en kruiden alle kunstgrepen werden uit de kast gehaald om het eten warm en op smaak te houden.

Half 7 kwamen de "werkers" uit het bos. ..... ja straal bezopen was het zootje en kwamen nauwelijks de heuvel op gewaggeld.
"Wir haben Bummelunder" getrunken sprak Konrad nauwelijks verstaanbaar,  nadat hij zijn lange zijharen van die kale schedel voor zijn ogen had weg gekregen.

We hebben heerlijk gegeten en moeslen toen nog naar het Bergische Hof waar den Sangverein generale repetitie had voor het jaarlíjkse feest van den anderen dag, we kregen er in een paar dagen een koor aan nieuwe
vrienden bij.

De volgende ochtend bij het wakker worden hoorde ik Willy Slot zeggen, gotdorie dat was lekker die stampot rode kool van gisteren......
Dit behoeft toch geen verdere uitleg hè?

Toen we het jaar daarop een grote Hollandse kaas aan het zangkoor aanboden en Willem en ik tijdens de jaarlijkse feestavond de prijzen van de verloting met een doekje om het hoofd en een rieten mandje aan de arm bij Gelp 24 of Rot 7 aan tafel in de grote zaal bezorgden, konden we niet meer stuk bij dit koor en ik niet meer bij de eigenaresse van het Hotel Bergischen Hof in Schladern.

Jaren achteréén, zoemde het rond bij de Bakker, Metzger enz. in het kleine dorp, als één van onze auto's daar weer was gespot bij een nieuwe missie houthakken:
Die Holländer sind wieder da.....dan begon in het Bergische Hof het feest opnieuw enz.

* primus inter pares de eerste onder zijns gelijken! Dat was Konrad, het is dat U het maar weet.